IMPRESSIES BIJ EEN WANDELDRIEDAAGSE
Na een in alle opzichten erg geslaagde driedaagse in Haspengouw stonden we op vrijdagmorgen met wat “mixed feelings” aan de start van de editie 2020. Dat had natuurlijk alles van doen met de niet zo schitterende weersvoorspellingen voor het weekend. Maar een dagwandelaar laat zich niet zo maar uit het lood slaan.
Dus wij op stap in een van de frissere ochtenden van september. Maar niet na een kleine energie injectie middels een warme kop koffie en een koek. Al gauw stonden we voor het voor de gelegenheid fietsvrije fietsen door het water traject. Fraai dat je zo dichtbij de gansen kan gaan gadeslaan. Dan op naar het domein van Bokrijk waar voor de gelegenheid een achterpoortje speciaal voor de vrijdagwandelaars open werd gezet. Langsheen een mooi gerestaureerd erf wandelden we zo het arboretum binnen. Al snel wisten we, hier zijn we al veel te lang niet meer geweest. Zonde eigenlijk. Het arboretum dat opgevat is als een landsschapspark laat de bezoeker kennismaken met fraaie bomen en mooie onderbeplantingen. Zelfs eind september stonden hier nog schitterende planten in bloem. Ook mooi de doorsteek doorheen een bamboebosje. Op weg naar de vijvers van Het Wik liepen we doorheen een bosstrook die ons overduidelijk meegaf dat de herfst wel degelijk in het land is. De vele varens , hun helgroene kleur kwijtgespeeld lieten daar geen twijfel over bestaan. Via een zandkuil ging het dan richting Winterslag. Na een blik geworpen te hebben op de enig resterende terril van Winterslag stapten we een poos langsheen het ooit zo drukke rangeerstation dat in een niet zo ver verleden alle kolenwagons verzamelde en schifte op een spoorlijn die toen nog tot Eisden liep. Langs de mooie moskee Fatih en doorheen een stukje oude cité ging het naar de voor de gelegenheid speciaal opengestelde Slagmolen. We konden ons opwarmen aan een smakelijk groentensoepje. Een smakelijk lunchpakket vulde probleemloos ons energiepeil weer aan. Vanaf daar ging het door De Maten. Hier zag je voor het eerst een hele rits vijvers aan elkaar geregen. Visconsumptie, nodig om in vroeger tijd de niet altijd gevarieerde maaltijden op te waarderen lag aan de basis van dit prachtige gebied. Verrassend en ook wel een beetje bizar was de ligging in volle natuur van het ommuurde kerkhof van het Sint Jozefinstituut. Vandaar terug naar de uitvalbasis voor een eerste nabespreking bij een gezellige kop koffie. Dag 1 was een voltreffer. Op naar het vervolg.....
Dus wij op stap in een van de frissere ochtenden van september. Maar niet na een kleine energie injectie middels een warme kop koffie en een koek. Al gauw stonden we voor het voor de gelegenheid fietsvrije fietsen door het water traject. Fraai dat je zo dichtbij de gansen kan gaan gadeslaan. Dan op naar het domein van Bokrijk waar voor de gelegenheid een achterpoortje speciaal voor de vrijdagwandelaars open werd gezet. Langsheen een mooi gerestaureerd erf wandelden we zo het arboretum binnen. Al snel wisten we, hier zijn we al veel te lang niet meer geweest. Zonde eigenlijk. Het arboretum dat opgevat is als een landsschapspark laat de bezoeker kennismaken met fraaie bomen en mooie onderbeplantingen. Zelfs eind september stonden hier nog schitterende planten in bloem. Ook mooi de doorsteek doorheen een bamboebosje. Op weg naar de vijvers van Het Wik liepen we doorheen een bosstrook die ons overduidelijk meegaf dat de herfst wel degelijk in het land is. De vele varens , hun helgroene kleur kwijtgespeeld lieten daar geen twijfel over bestaan. Via een zandkuil ging het dan richting Winterslag. Na een blik geworpen te hebben op de enig resterende terril van Winterslag stapten we een poos langsheen het ooit zo drukke rangeerstation dat in een niet zo ver verleden alle kolenwagons verzamelde en schifte op een spoorlijn die toen nog tot Eisden liep. Langs de mooie moskee Fatih en doorheen een stukje oude cité ging het naar de voor de gelegenheid speciaal opengestelde Slagmolen. We konden ons opwarmen aan een smakelijk groentensoepje. Een smakelijk lunchpakket vulde probleemloos ons energiepeil weer aan. Vanaf daar ging het door De Maten. Hier zag je voor het eerst een hele rits vijvers aan elkaar geregen. Visconsumptie, nodig om in vroeger tijd de niet altijd gevarieerde maaltijden op te waarderen lag aan de basis van dit prachtige gebied. Verrassend en ook wel een beetje bizar was de ligging in volle natuur van het ommuurde kerkhof van het Sint Jozefinstituut. Vandaar terug naar de uitvalbasis voor een eerste nabespreking bij een gezellige kop koffie. Dag 1 was een voltreffer. Op naar het vervolg.....
Op dag twee werden we wederom gul ontvangen met koffie en een smakelijke krentenkoek. Vertrekpunt was vandaag de afspanning aan het binnenplein van domein Bovy. Langs vlonder en zanderige paden ging het richting Albertkanaal. Doorheen een uitgestrekte paardenweide met droogstaande poelen, ja weerman Frank er mag nog veel regen vallen-maar liefst niet vandaag, ging het naar de kapel van O.L.Vrouw van altijddurende bijstand. De kapel van vlak na wereldoorlog 2 wordt ook vandaag nog fel bezocht gelet op de gloed van de vele geofferde kaarsen. Langsheen de minimalistische kruisweg achter de kapel stapten we naar het hart van de wijers. Geteld hebben we ze niet, en 1000 is misschien overdreven, maar het zijn er veel, erg veel. Mooi langs dit traject waren meerdere waarnemingsposten gericht op één of andere vijver. Eerlijk, veel tijd voor waarnemingen hebben wij niet genomen. Toch leerden we ter plekke dat naast de zeldzame meerkoet ook gevleugelden met namen als de slopeend, de tafeleend, de krak- en de kuifeend daar gespot kunnen worden. Een mens hoeft niet steeds David Attenborough te volgen doorheen 5 continenten. Ook dicht bij huis zijn er voor de modale wandelaar nog dingen te over te ontdekken. Op de Roosterbeek leerden we dat stuwen zorgen voor een goede waterhuishouding op de talrijke aanpalende vijvers. En dan sta je plots voor de 15 meter hoge uitkijktoren van Wijvenheide (what’s in a name). We deden de beklimming van de toren met in achtname van de Coronavoorschriften. En het was dik de moeite. Prachtige uitkijk heb je van daaruit op tal van vijvers. Op naar camping Heidestrand voor een welkome picknick. Soep, broodjes, koffie en een smakelijke appel werden geserveerd door vriendelijk en innemend personeel. Dan ging het door domein Vogelsanck langs mooie bospaden en vijvers tot aan de kluis van Bolderberg. Soms gaat het ook in dit platte land naar omhoog. Niet de kluizenaar maar de mobiel van het ijsatelier Heide stond ons hier op te wachten. Ondanks de frisse temperatuur liet we ons het verrassend en licht fantastische citroenbasilicumijs goed smaken. Een link tussen de driedaagse in Haspengouw en De Wijers? Op beide tochten kwamen we een kluis tegen, in Bolderberg en Hoeselt, gemodeleerd op de kapel in het Italiaanse Loreto. We werpen nog een blik op het statige kasteel van Terlaemen dat te midden van vijvers ligt. Dan langs mooie bospaden naar ons vertrekpunt op Bovy voor een verdiende afsluiter. Dag 2 had voor ons een topwandeling in petto. Nu al benieuwd naar de afsluitende tocht.....
De afsluitende wandeling vertrok op zondag vanaf het Diepenbeekse Demerstrand. Na de inmiddels vertrouwde kop koffie ging het meteen het water over. We wandelden langs de sterkstromende waterloopjes van de Demer, de Stiemer en de Kaatsbeek. Al wisten we niet meteen waar welke beek lag. We stapten langs de bakstenen kapel ter ere van Sint Antonius richting Tuilkabelbrug. Een mastodont van een brug die vandaag enkel door wandelaars en fietsers gebruikt wordt. Verder doorheen dit waterrijk gebied dat ook vogelwaarnemingsplaatsen telt. Wij zagen jammer genoeg geen meerkoet, lepelaar of grote zaagbek, zelfs geen reiger. Het was duidelijk ons vogelaarsdagje niet. Aan het sluizencomplex grote werken voor de plaatsing van een pompinstallatie. Een teken aan de wand als de natuurlijke wateraanvoer de goede werking van de kanaalsluizen niet meer kan garanderen? Via een fraai bosrijk pad belanden we bij het stemmige ontmoetingscentrum Rooierheide voor onze picknick. Bij het centrum hoort ook een bescheiden parkje met beelden van Christus Koning en de Kruisiging. Hier stapten we doorheen misschien wel de stemmigste dreef van deze driedaagse om in het gebied van de Dauteweyers te belanden. Hier wandelden we doorheen grasland, langs tal van vijvers met een vaak lage waterstand. Recente werken aan de weyers hebben gezorgd voor een prachtig watersnoer. De zeldzame boomkikker kan er alleen maar wel bij varen. En zo eindigden we deze wandeling doorheen het overstromingsgebied van de Demer, de Dorpsbemden. Na een doorsteek van het geboorte- en speelbos was het tijd voor een nabeschouwing op het terras van Knooppunt 100.
Ons gezelschap was zeer te spreken over de organisatie. Op één enkele uitzondering na was de bewegwijzering perfect. De wandelgps hebben we enkel gebruikt om af en toe onze positie op het traject te bepalen. De catering was dik inorde, de bediening vriendelijk en snel. Al had de culinaire recensent in het gezelschap graag wat meer variatie op zijn bord gezien. Spijkers op laag water, niet? Wij vonden dat dag 3 de mindere dag was vanwege de stukken asfalt tussen sommige gebieden. Die dag hadden we dan ook liever als eerste dag gezien. Maar het moet gezegd dag 1 en 2 waren ***** wandelingen.
Onze welgemeende dank aan de organisatoren om ons dit mooie gebied ten alle kant te laten bekijken en bestappen. Dank ook aan de weergoden om het droog te houden. Vrijdagmorgen hadden we daar helemaal niets op durven verwedden. Na de fijne tochten doorheen Haspengouw en deze Wijers worden we echt wel nieuwsgierig naar wat ze in het Nationaal Park Hoge Kempen voor ons in petto hebben in 2021. Bedankt iedereen voor een geweldig weekend. Extra beelden kan U vinden in de rubriek "Foto's" hierboven.
Jeanpierre
28.09.2020
Ons gezelschap was zeer te spreken over de organisatie. Op één enkele uitzondering na was de bewegwijzering perfect. De wandelgps hebben we enkel gebruikt om af en toe onze positie op het traject te bepalen. De catering was dik inorde, de bediening vriendelijk en snel. Al had de culinaire recensent in het gezelschap graag wat meer variatie op zijn bord gezien. Spijkers op laag water, niet? Wij vonden dat dag 3 de mindere dag was vanwege de stukken asfalt tussen sommige gebieden. Die dag hadden we dan ook liever als eerste dag gezien. Maar het moet gezegd dag 1 en 2 waren ***** wandelingen.
Onze welgemeende dank aan de organisatoren om ons dit mooie gebied ten alle kant te laten bekijken en bestappen. Dank ook aan de weergoden om het droog te houden. Vrijdagmorgen hadden we daar helemaal niets op durven verwedden. Na de fijne tochten doorheen Haspengouw en deze Wijers worden we echt wel nieuwsgierig naar wat ze in het Nationaal Park Hoge Kempen voor ons in petto hebben in 2021. Bedankt iedereen voor een geweldig weekend. Extra beelden kan U vinden in de rubriek "Foto's" hierboven.
Jeanpierre
28.09.2020